δράσεις για την κοινότητα
φωτογραφίες
BE the TREE project - 2018
Ένα από τα μότο της «φυσαλίδας» είναι το «κίνηση εντός κι εκτός».
Με βασικό άξονα την κίνηση και την ανάγκη για τοποθέτηση πάνω σε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα και θέματα οικολογικά, τα τελευταία 11 χρόνια επιλέγω να δημιουργώ καλλιτεχνικά έργα που αγκαλιάζουν μια βαθύτερη φιλοσοφία για το πώς όλα μπορούν να φέρουν αρμονία.
Αρμονία μεταξύ φύσης και ανθρώπου, ανθρώπου και ανθρώπου.
Μετά τη χοροθεατρική παράσταση ΓΑΙΑ_be the bee στο Ενυδρείο Κρήτης τον Οκτώβριο του 2016
https://vimeo.com/208035466
καθώς και τα ποικίλα ακτιβιστικά street art σε κεντρικά σημεία της πόλης του Ηρακλείου
http://www.fysalidance.com/streetart.php?lang=el
για το 2018 ακολουθεί η παραγωγή BE the TREE project
ένα σπονδυλωτό έργο που και αυτό αφορά στη φύση και την ποιότητα της ζωής στην κοινωνία του σήμερα.
Το BE the TREE project αποτελείται από:
- σειρά καλλιτεχνικών εργαστηρίων και πρακτικών χορού με αφετηρία έρευνας και άσκησης την έννοια του δέντρου ως ιδέα, βίωμα, ανάγκη
- δημιουργία και παρουσίαση καλλιτεχνικών βίντεο με στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέματα πρασίνου
- καταγραφή δέντρων της περιοχής της Αγίας Τριάδας στην πόλη του Ηρακλείου ως ένδειξη φροντίδας, σεβασμού κι αγάπης προς το περιβάλλον
- street art performance με μαθητές στο πάρκο Γεωργιάδη της πόλης του Ηρακλείου για την Παγκόσμια Ημέρα Μητέρας Γης, την Κυριακή 22 Απριλίου 2018
- χοροθεατρική παράσταση με guest artist και συναδέλφους από Ελλάδα και εξωτερικό
- solo performances
Με αφορμή τις χρόνιες και άδικες κοπές και κακοποιήσεις των δέντρων στο νησί μας, καθώς και ακόμα πιο συγκεκριμένα την έλλειψη παιδείας κι ενσυναίσθησης σε θέματα οικολογίας και περιβάλλοντος, συχνά οραματίζομαι το ανθρώπινο σώμα ως ένα δέντρο, σοφό και όμορφο, με ρίζες και καρπούς, χώμα και νερό, σκέψεις, μνήμες και συναισθήματα που χορεύουν αρμονικά παρέα με τη συγκατάβαση όλων των φύλλων και κλαδιών στο χωροχρόνο της συμπαντικής μας ύπαρξης και συνύπαρξης.
Mε τη φίλη και συνεργάτιδα Ζένια Δρόσου αποφασίσαμε να αφιερώσουμε περίπου ενάμιση μήνα για να καταγράψουμε τα δέντρα της περιοχής της Αγίας Τριάδας προκειμένου να υπάρχουν στοιχεία σε ό,τι αφορά το πράσινο της περιοχής αυτής. Επιθυμώντας να λειτουργήσουμε ως πηγή έμπνευσης ίσως και για άλλα άτομα που θα θελήσουν να κάνουν κάτι αντίστοιχο για άλλες γειτονιές-περιοχές, δημιουργήσαμε ένα αναλυτικό αρχείο με φωτογραφίες και σημειώσεις όλων των δέντρων (σε εσωτερικές αυλές και εξωτερικούς χώρους) των δρόμων, στενών και παρόδων που εμπεριέχονται στα εξής όρια: από βορά την Παραλιακή (από το μαιευτήριο Μητέρα μέχρι την Γιαμαλάκη), από νότο την Καλοκαιρινού (από Χανιόπορτα μέχρι Γιαμαλάκη), ανατολικά τη Γιαμαλάκη και δυτικά την Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Συνεχίζοντας με την ίδια καλλιτεχνική και ανθρώπινη επιθυμία για έκφραση και επικοινωνία ακολούθησε η συνεργασία με τη Στέλλα Μελιγκουνάκη για την πραγματοποίηση του πρώτου βίντεο της σειράς Be the Tree project.
Η βαθύτερη επιθυμία και ανάγκη παραμένει να είναι η άμεση ευαισθητοποίηση των πολιτών σε θέματα φύσης και πρασίνου ενώ η γεμάτη έλλειψη οξυγόνου κραυγή μας μετουσιώνεται στην «κοινή αλήθεια: Θέλουμε ΔΕΝΤΡΑ στην Πόλη μας!
the street art performance |
video art |
Green proposal
Γωγώ Πετραλή © 2018
STREET ART 4 - ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ - 2015
μια χοροθεατρική παράσταση για το ΝΕΡΟ
πλατεία Αγίου Τίτου, Σάββατο 28 Μαρτίου 2015, ώρα: 21:00
Σύμφωνα με τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2010: «Το δικαίωμα στο ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό και στην υγιεινή αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα ουσιώδες για την πλήρη απόλαυση της ζωής και όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Ωστόσο, πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι, δηλαδή ένας στους επτά ανθρώπους στον πλανήτη, δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.
"κι είμαστε όλοι μικρά νησιά ενός υδάτινου πλανήτη"
Καθημερινά σε τούτο τον πλανήτη πεθαίνουν περίπου 2.000 παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών από διαρροϊκές ασθένειες και από αυτούς τους θανάτους περίπου 1.800 συνδέονται με το νερό και την υγιεινή.
"κι είμαστε όλοι μικρά νησιά ενός υδάτινου πλανήτη"
Κάθε 22 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Νερού, διαβάζουμε, ενημερωνόμαστε, ευαισθητοποιούμαστε, θλιβόμαστε με τις στατιστικές, διαδηλώνουμε υπέρ του δικαιώματος στο νερό, διατυμπανίζουμε ότι το νερό είναι αναπαλλοτρίωτο δημόσιο αλλά και οικολογικό αγαθό, απαραίτητο για τη ζωή, την ανθρώπινη κοινωνία και τα οικοσυστήματα.
Η δυναμική της πορείας των γεγονότων και της όλης κατάστασης, κάθε άλλο δείχνει παρά φρόνηση. Μάλλον για περιφρόνηση όλων αυτών των "αυτονόητων" αγαθών που για πολλούς έχουν πάψει να είναι αυτονόητα. Ποιός θα περίμενε να στερούνται το καθαρό νερό δισεκατομμύρια πλάσματα πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και να ματώνουν για μια γουλιά 'λευκό χρυσό'; Ποιός θα το πιστέψει ότι ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος δε θα γίνει ούτε για το χρυσάφι, ούτε για το πετρέλαιο, ούτε για την τροφή, μα για το νερό;
Πόλεμος για το νερό πάνω στον υδάτινο πλανήτη!
Πάνω σ' αυτόν τον υδάτινο πλανήτη, από τη Χιλή και τη Βολιβία ως το Διδυμότειχο, κι από το Ντητρόιτ ως τη Νότια Ασία, το εξ ορισμού «αγαθό» δεν είναι πια αγαθό. Σ’ αυτήν την κρίση του νερού η υπερκατανάλωση του δυτικού κόσμου οξύνει το πρόβλημα ακόμα περισσότερο. Πάνω από το 80% του νερού που αντλείται σε όλον τον πλανήτη δε χρησιμοποιείται ουσιαστικά. Απλά, όπως λένε τα Ηνωμένα Έθνη, έχουμε μάθει να το σπαταλάμε άσκοπα.
"γνωστέ φίλε κι άγνωστε, εσύ που έτριβες με μανία τα πεζοδρόμια και τα πατώματα να τα καθαρίσεις με νερό και χλωρίνη πες μου τώρα τί χημικό θα ξεπλύνει ποτέ την ψυχή μας γι' αυτά που κάναμε; μα και γι' αυτά που δεν κάναμε;
κι εσύ που γυάλιζες με τις ώρες, την καινούρια σου μηχανάρα με νερό και σαπούνι, πες μου τώρα πόσο δύσκολο είναι να γυαλίσεις και λίγο το μυαλό σου;
αλλά κι εσύ που έχυνες τα μπουκάλια το νερό όπου να 'ναι, ή άφηνες τη βρύση να τρέχει και το λάστιχο να χλιμιντρίζει ξερνώντας νερό, νερό με τις ώρες τις ατέλειωτες, λες και τίποτα δεν τελειώνει...
κι εσύ που μπάζωσες το ποτάμι για να χτίσεις όπου γουστάρεις, ή σκέπασες το πηγάδι γιατί δε σε συνέφερε, και πάει λέγοντας..."
Και όχι μόνον αυτό: τις τελευταίες δεκαετίες το νερό έχει μετατραπεί σε ένα εμπορεύσιμο και συχνά ιδιαίτερα ακριβό προϊόν. Υπολογίζεται πως 200 δισεκατομμύρια μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού το χρόνο πωλούνται παγκοσμίως αφήνοντας τεράστια κέρδη στις βιομηχανίες. Η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού κρύβει ακόμα έναν περιβαλλοντικό και κοινωνικό κίνδυνο: η εμπορική εκμετάλλευση των πηγών και των ποταμών από τις εταιρείες στερεί πολύτιμο νερό που θα μπορούσε να διανεμηθεί δωρεάν μέσα από το δημόσιο δίκτυο. Ταυτόχρονα, σε διαφορετικές μεταξύ τους χώρες όπως Βρετανία, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Χιλή, Βολιβία, Αργεντινή, Μαρόκο, Νότια Αφρική, η ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού οδήγησε σε πτώση της ασφάλειας και της ποιότητας του, εγκατάλειψη των υποδομών διανομής, πολλαπλασιασμό των τιμών και των νοικοκυριών που υφίστανται διακοπή, και τέλος, σε κοινωνικές εξεγέρσεις.
Το νερό ιδιωτικοποιείται, γίνεται εμπορεύσιμο αγαθό και κοστολογείται ενώ τα αποθέματα μειώνονται παγκοσμίως. Οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες για το κέρδος των οποίων γινόμαστε όλοι τα εξιλαστήρια θύματα.
Για ποιό κέρδος μιλάμε αλήθεια, όταν πλέον κινδυνεύει η ίδια η ζωή όλων μας; Ξεχνάμε ότι οι ποσότητες νερού στον πλανήτη είναι σταθερές, δεν αυξάνονται, μόνον ανακυκλώνονται; Ξεχνάμε ότι η μόλυνση καθιστά την ανανέωσή τους τρομακτικά δύσκολη;
Το πρώτο και πολυτιμότερο αγαθό, η πηγή της ζωής, το σημαντικότερο συστατικό του ανθρώπινου οργανισμού και γενικά όλου του ζωικού και φυτικού βασιλείου, θεότητα στη μυθολογία όλων των πολιτισμών με την εσωτερική θεραπευτική του δύναμη, ταυτισμένο με την ιστορία του ανθρώπου και την ίδια τη ζωή πάνω στη γη, το νερό απειλείται από παντού. Κανένα ζωντανό ον πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη δε μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό.
Το νερό βρίσκεται εδώ πριν από εμάς, από πάντα, φέρει ζωή και μνήμη, αλλάζει σχήμα και μορφή, ρέει, δημιουργεί οικοσυστήματα ακόμα κι από το πουθενά! Βρίσκεται μέσα, έξω μας, παντού, όμως όχι για πάντα!
"και φοβάμαι πως σύντομα στους καιρούς που ζούμε το μόνο υγρό στοιχείο που δε θα χρεωθώ, θα 'ναι τα δάκρυά μου κι η αλμύρα τους που θα καταδιώκει κάθε φωνή που δεν έβγαλα και κάθε λεηλασία που συνέβηκε κι εγώ αδιαφόρησα..."
trailer
STREET ART 3 - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ - 2013
Ηράκλειο, Δευτέρα 29 Απριλίου 2013
Το Μάρτιο του 2013, η ομάδα χορού Φυσαλίδα έκανε ανοιχτό κάλεσμα για συμμετοχή στο επόμενο street art της, αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα Χορού. Έτσι, δημιουργήθηκε μια ομάδα ανθρώπων με κοινό γνώμονα το ενδιαφέρον τους για το κάλεσμα, την αγάπη τους για την κίνηση, το χορό και την… ελευθερία!
Στις 29 Απριλίου χορέψαμε σε μια απ΄ τις πιο κεντρικές πλατείες της πόλης του Ηρακλείου, στην Πλατεία Ελευθερίας, με θέμα τί άλλο από… την ελευθερία κίνησης και έκφρασης!
Η ελευθερία, μια επιδεχόμενη πολλαπλές ερμηνείες έννοια, αλλά μία μόνο πραγματική και βιωματική για τον καθένα μας: μια έννοια που εμπνέει, προβοκάρει, δραστηριοποιεί και… καλεί να ‘χορέψουμε’ μαζί της.
Να κινηθούμε και να εκφραστούμε!
Ερμηνευτές: Αγγελική Μανιατάκου, Αρετή Χαλκιαδάκη, Αθηνά Τσαίνη, Έλσα Τσιρανίδου, Εύα Κακέπη, Γεωργία Ξυλούρη, Γωγώ Πετραλή, Θεοδώρα Χαλάτση, Ιωάννα Βασάκη, Κατερίνα Βακωνάκη, Λίζα Χρυσικοπούλου, Μαρία Βουγιούκα, Μαρία Πλαγιωτάκη, Μαρία Φλουράκη, Μαριάνθη Δικίδου, Μαριάννα Σιγανού, Σοφία Πετράκη, Σταυρούλα Χριστοδουλοπούλου, Τζένη Μαυράκη, Χαρά Σιμιτζή, Χρύσα Μανουσάκη, Χρυσάνθη ΣιδηροπούλουΚάμερα: Κώστας Δημάκης, Γιάννης Παναγιωτάκης, Στέλλα Μελιγουνάκη, Μάνος Φραγκιαδάκης, Στέλλα-Μελίνα Βασιλάκη
Μοντάζ: Κώστας Δημάκης
Βοηθοί παραγωγής: Ειρήνη Σκουρτανιώτη, Ζένια Δρόσου
Ήχος: Νίκος Χριστοδουλάκης
Παραγωγή: ομάδα χορού φυσαλίδα της Γωγώς Πετραλή © 2013
trailer
video
STREET ART 2 - ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ - 2012
Ηράκλειο, Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012
Αναζητώντας την κίνηση ‘εντός και εκτός’, η ομάδα χορού Φυσαλίδα ξαναβγαίνει στους δρόμους, αυτή τη φορά ψάχνοντας απαντήσεις για ένα φλέγον θέμα που θα ορίσει τη μοίρα της κοινωνίας μας. Χορός και ακτιβισμός συναντιούνται ξανά, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν τον πιο επικίνδυνο εχθρό του πλανήτη: τον άνθρωπο.
Η ερώτηση μας: Γιατί ‘πρέπει’ η Κρήτη να μετατραπεί σε ‘ηλεκτρικό νησί’;
Δε θέλουμε να παγιδευτούμε μέσα σε αυτό τον ξέφρενο αγώνα!
Θέλουμε να προσδιορίσουμε νέες αξίες και κατευθύνσεις.
Έχουμε μια διαφορετική οπτική της ‘ανάπτυξης’.
Ανάπτυξη σημαίνει ποιότητα ζωής, αυτό-προσδιορισμός και προστασία του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζούμε, το δικαίωμα στη χαρά, και πάνω απ’ όλα το δικαίωμα να ζούμε σε αρμονία με τη φύση και να απολαμβάνουμε τους καρπούς της. Θέλουμε να αποφασίζουμε πως θα γίνεται η διαχείριση των φυσικών πηγών ενέργειας.
Ερμηνευτές: Αννίτα Λουλούπη, Έλσα Τσιρανίδου, Εύα Κακέπη, Μαρία Πλαγιωτάκη, Μαριάνθη Δικίδου, Μαρίνα Πάτερς, Σοφία Πετράκη, Θεοδώρα Χαλάτση, Τζένη ΜαυράκηΚάμερα: Κώστας Δημάκης, Στέλλα Μελίνα Βασιλάκη, Γωγώ Πετραλή
Μοντάζ: Κώστας Δημάκης
Φωτογραφία: Ζένια Δρόσου
Ήχος: Νίκος Χριστοδουλάκης
Παραγωγή: ομάδα χορού φυσαλίδα της Γωγώς Πετραλή © 2012
video
STREET ART 1 - ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ - 2012
Ηράκλειο, Κυριακή 1 Απριλίου 2012
Για την 1η Απριλίου του 2012, η ομάδα χορού Φυσαλίδα εστίασε στα ‘πρωταπριλιάτικα αστεία’ περί αλήθειας και ψέματος. Η Φυσαλίδα εμπνεύστηκε από αυτό το ‘έθιμο’ που ποικίλες Ευρωπαϊκές κουλτούρες μοιράζονται και το μετουσίωσε σε ένα ‘brain-storming’ σκέψεων, κίνησης, ήχου, συναισθημάτων και πάθους για την… ‘αλήθεια’.
Και έτσι γιορτάσαμε την αλήθεια, και την αναγκαιότητα του κόσμου να τη διεκδικήσει. «…μικρομέγαλες αλήθειες γλιστρούν σα σκιές στην άκρη του ματιού μας, κρύβονται πίσω από λογοπαίγνια, κρυφογελούν και παίζουνε μαζί μας σαν εμείς βολευόμαστε παρέα με το όποιο ψέμα...»
Την Κυριακή 1 Απριλίου του 2012, χορέψαμε τη θλίψη μας για τις κοινωνικο-πολιτικές καταστάσεις που βιώνουν πολλές χώρες. Ο χορός μας ήταν ένα ειλικρινές σχόλιο και μια «ακτιβιστική» δράση που παρουσιάστηκε από καθημερινούς ανθρώπους και εκφράστηκε μέσα από κίνηση, ήχο, χοροθέατρο σε κεντρικό δημόσιο χώρο της πόλης του Ηρακλείου.
Όλοι οι ερμηνευτές θέλαμε να δηλώσουμε την αντίσταση μας στην αδικία που διαφεντεύει τη ζωή μας, με πολλούς και ανήθικους τρόπους. Ανήθικους μπροστά στον πλανήτη, την κοινωνία, τους ανθρώπους, τη φύση. Αυτή ήταν και είναι η αλήθεια μας.
Θα θέλαμε να ευχηθούμε σε όλους μας: να Ψάξουμε την Αλήθεια μέσα στις Καρδιές μας!
Κι ας μη ξεχνάμε ότι…
«την αλήθεια τη φτιάχνει κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέµα»
(Οδυσσέας Ελύτης)
Κάμερα: Κώστας Δημάκης, Στέλλα Μελίνα Βασιλάκη, Εύα Κακέπη
Μοντάζ: Κώστας Δημάκης
Φωτογραφία: Ζένια Δρόσου
Ήχος: Νίκος Χριστοδουλάκης
Παραγωγή: ομάδα χορού φυσαλίδα της Γωγώς Πετραλή © 2012
video
