Η Φυσαλίδα ιδρύθηκε το 2006 από τη Γωγώ Πετραλή με έδρα το Ηράκλειο Κρήτης και εστίαση στην έρευνα, τη δημιουργία και παρουσίαση καλλιτεχνικού έργου μέσα από τη συνεργασία της με καλλιτέχνες, εκπαιδευτικούς, θεραπευτές, επιστήμονες. Στόχος των δράσεων της Φυσαλίδας είναι αφενός να συγκινεί το κοινό μέσω της τέχνης που παράγει και αφετέρου να το ευαισθητοποιεί για διάφορα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα που επιλέγει να αναδεικνύει.

Οι παραγωγές της Φυσαλίδας περιλαμβάνουν χορευτικές και χοροθεατρικές παραστάσεις, site specific, street art και installation performances, οικολογικές και πειραματικές παραστάσεις, δράσεις για την κοινότητα και community dance projects, nature dance projects και free stretching, εργαστήρια και πρακτικές σύγχρονου χορού, κίνησης, αυτοσχεδιασμού, αυτοάμυνας και contact improvisation, ταινίες χορού και dance-video art, οργάνωση φεστιβάλ χορού και ποικίλων θεματικών εκθέσεων και καλλιτεχνικών δράσεων.

Με βάση τις ανάγκες της εκάστοτε παραγωγής, το δημιουργικό μέρος της Φυσαλίδας αποτελείται από ερασι-τέχνες ή/και επαγγελματίες ερμη-νευτές, χορευτές, ηθοποιούς, μουσικούς, συνθέτες, εμψυχωτές, εικαστικούς, εικονογράφους, βιντε-ογράφους κα. Κοινωνικοί επιστήμονες (ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, κοινω-νικοί λειτουργοί, κ.α.) εμβαθύνουν στο θεωρητικό-ιστορικό-ερευνητικό μέρος του κάθε έργου ώστε το αρχικό υλικό έμπνευσης να μετουσιωθεί σε τέχνη που εστιάζει και στην κοινωνιολογική, ψυχαναλυτική και κοινωνικοπολιτική προσέγγιση και τεκμηρίωση της κάθε ιδέας. Μέσα από την ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών (brain storming), τη συλλογή, καταγραφή και δημοσίευση υλικού, το έργο της Φυσαλίδας εξελίσσεται τόσο σε καλλιτεχνικό, όσο και σε επιστημονικό επίπεδο.

Η Φυσαλίδα, αγκαλιάζοντας μονάδες και ομάδες ανθρώπων που η βασική τους ασχολία δεν είναι ο χορός, δραστηριοποιείται άμεσα και στο κομμάτι που αφορά στο ‘χορό για την κοινότητα’ αποσκοπώντας στην ευαισθητοποίηση, κινητοποίηση και καλλιτεχνική έκφραση κάθε προσωπικότητας που ανήκει σε μια κοινωνική ομάδα.

Με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός καλλιτεχνικού πυρήνα που αγκαλιάζει διάφορους καλλιτέχνες της Κρήτης αλλά και καλλιτέχνες της υπόλοιπης Ελλάδας και του εξωτερικού, ερασιτέχνες και επαγγελματίες καλούνται να συνεργάζονται και να δημιουργούν με επαγγελματισμό και όραμα. Μέσα από τη φιλοσοφία που εκφράζει η Φυσαλίδα και πάντα με βασικό άξονα την κίνηση επιθυμεί να προ(σ)καλεί τον άνθρωπο, να τον φέρνει σε επαφή με τη φύση και την τέχνη του χορού, τη μαγεία της έκφρασης και της δημιουργίας, λειτουργώντας ως πηγή έμπνευσης για όλο και περισσότερες και διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, τόσο σε τοπικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Η Φυσαλίδα είναι ο καρπός μιας ποθητής ιδέας και μιας καλλιτεχνικής ανάγκης για έκφραση μέσω ψυχής και σώματος, νου και φαντασίας στο εδώ και τώρα της σύγχρονης κοινωνίας. Πρόκειται για ένα όνειρο και μια φιλοσοφία που αγκαλιάζουν το πώς όλα μπορούν να φέρουν τέχνη με αγάπη προς τη ζωή και σεβασμό στο συνάνθρωπο, τη φύση, τον πλανήτη. Τα πάντα ρει...

Γωγώ Πετραλή

το θαυμαστό ταξίδι μιας Φυσαλίδας

Ταξίδι και αιώρηση, σφαίρα και σύμπαν.
Κι ωστόσο, παιδικότητα, διαφάνεια και μια όμορφη ελαφρότητα σαν εκείνη των παραμυθιών που επιτίθεται σε κάθε είδους σοβαροφάνεια και παραποίηση.

Κίνηση και πορεία, καμπύλες στο χωροχρόνο και μια αίσθηση του εφήμερου, του απρόβλεπτου, του ανατρεπτικού.

Πιστέψτε με, πήρε αρκετούς μήνες για να αποφασιστεί το όνομα.

Ένα από τα μότο της φυσαλίδας είναι το ‘κίνηση εντός κι εκτός’ και στόχος των δράσεων μας είναι αφενός να συγκινούμε το κοινό και αφετέρου να το ευαισθητοποιούμε και να το πληροφορούμε για διάφορα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα που επιλέγουμε να αγγίζουμε και να αναδεικνύουμε μέσω της τέχνης που παράγουμε.

Με βασικό άξονα την κίνηση και φυσικά την έκφραση, μας ενδιαφέρει να αγκαλιάσουμε ένα ευρύτερο σύνολο ανθρώπων και να το φέρουμε σε επαφή με την τέχνη του χορού καθώς και να το ‘μυήσουμε’ στο φανταστικό κόσμο του ανθρώπινου σώματος, των ικανοτήτων και δυνατοτήτων αυτού.

Τι είναι όμως χορός;
Ποιά είναι πραγματικά η τέχνη αυτή της Τερψιχόρης έτσι όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε;
Μπορεί άραγε, ένας άνθρωπος που περπατάει, που στέκεται, που σκέφτεται, που χαμογελάει, που παράγει μια οποιαδήποτε κίνηση, μπορεί να παράγει και τέχνη;

Γιατί μας είναι δύσκολο όμως να ‘ορίσουμε’ αυτή την τέχνη;
Είναι άραγε μόνο ένα συνονθύλευμα βιρτουόζικων χορογραφημένων κινήσεων;
Ναι, σίγουρα, η τέχνη του χορού απαιτεί αφοσίωση και δεξιότητα, ακρίβεια και συνέπεια, υπομονή και επιμονή, διαρκής προσωπική αναζήτηση και πνευματική ανησυχία…
…όπως κάθε τέχνη, εξάλλου…

Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί το χορό και τον χρήζει ως τέχνη για εμάς;
Πού βρίσκεται η ισορροπία μεταξύ σώματος, νου και καρδιάς;
Μπορεί να υπάρξει το σώμα χωρίς την ψυχή;
Χωρίς τον καρπό της σκέψης;
Της φαντασίας και του ονείρου;
Χωρίς κεντρικό νόημα και ουσιαστικό μήνυμα, το σώμα λέει αλήθεια;
Πώς μεταμορφώνεται ένα μήνυμα σε τέχνη;

Ένα σώμα που παράγει απλά κίνηση χωρίς συγκεκριμένη ιδεολογία, μπορεί άραγε να περάσει μήνυμα στον όποιο δέκτη;
Και ποιό μπορεί τελικά να είναι αυτό το περιτύλιγμα της όποιας επιφάνειας που μπορεί να είναι ικανό να παρερμηνεύσει αλήθειες και ψέματα;
Ποιό το καθήκον του πομπού και ποιό αυτό του δέκτη;

«Την αλήθεια τη ‘φτιάχνει’ κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα» είναι τα λόγια του αγαπημένου μας Οδυσσέα Ελύτη και η πηγή έμπνευσης για το πρώτο street art της φυσαλίδας. «αλήθειες και ψέματα» είναι ο δικός μας τίτλος για το συγκεκριμένο δρώμενο και αυτή η φράση ήταν και είναι ένα από τα βασικά ερωτήματά μας.

Μια ομάδα ανθρώπων με κοινό άξονα την αγάπη για την τέχνη του χορού μαζευτήκαμε γύρω από ένα τραπέζι κι ανταλλάξαμε απόψεις για το τί είναι αλήθεια, τί είναι ψέμα και πώς στεκόμαστε εμείς μέσα σ’ αυτό.
Κι έτσι, αποφασίσαμε να κινηθούμε.
Να δράσουμε, να βγούμε στους δρόμους και να μοιραστούμε την ανησυχία μας μέσα από το χορό, την κίνηση, την έκφραση.

Γιατί όμως street art και ποιά η δική μας αλήθεια;
Γιατί βγήκαμε στους δρόμους και τί ήταν αυτό που μας έκανε να θέλουμε αυτή την αμεσότητα με το κοινό της πόλης που επιλέξαμε να ζούμε και να υπάρχουμε, με τον τυχαίο, τον περαστικό, τον άγνωστο συνάνθρωπο;
«Είναι δύσκολο να ζεις χωρίς ψέμα.»
«Είναι δύσκολο να εκφράζεσαι, να εκτίθεσαι, να κοιτάς τον άλλο κατάματα και να του ανοίγεις την καρδιά σου.»

Η Φυσαλίδα όπως και η ίδια η τέχνη, δεν έχει συγκεκριμένο κοινό αναφοράς!
Θίγει κοινωνικά και φυσικά φαινόμενα, ιστορικά γεγονότα, καλλιτεχνικές ιδέες, καθημερινές καταστάσεις που επηρεάζουν με διαφορετικούς τρόπους ανθρώπους όλων των ηλικιών και κοινωνικών στρωμάτων, αποτελώντας ‘φλέγοντα θέματα’.
Με άλλα λόγια, δε στοχεύουμε σε μια περιορισμένη κοινωνική ομάδα, αλλά σε όλο το κοινωνικό σύνολο.

Επιθυμούμε την επαφή του ανθρώπου με το συνάνθρωπο μέσα από ασκήσεις παρατήρησης και εμπιστοσύνης.
Επιδιώκουμε στο άνοιγμα των βασικών μας αισθήσεων διερευνώντας την ικανότητα του ανθρώπου να ακούει, να βλέπει, να αγγίζει, να αντιλαμβάνεται.
Θέλουμε επαφή με το μέσα και το έξω μας ‘δουλεύοντας’ τους εαυτούς μας μέσα από διαδρομές σωματικές, συναισθηματικές, ψυχαναλυτικές.

Η κίνηση φέρει ζωή.
Και η ζωή αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης.
Μια από τις βασικότερες αλλοιώσεις που έχει δεχτεί το ανθρώπινο είδος είναι η απομάκρυνσή του από το φυσικό του περιβάλλον.
Κι έτσι, επιζητώντας ξανά την επαφή του ανθρώπου με τη φύση, εμείς πήραμε τα βουνά και τα λαγκάδια, τη θάλασσα και τις εξοχές.
Πάντα χορεύοντας όπως εκείνοι οι παλιοί άνθρωποι, οι Μινωίτες ας πούμε!

Εκείνοι οι άνθρωποι που τιμούσαν τη γη και τον τόπο τους με ταπεινότητα κι ευλάβεια, με δέος κι ευγνωμοσύνη απέναντι στα θεία φυσικά φαινόμενα και στα πλούσια αγαθά της μάνας γης.
Κι έτσι αρχίσαμε να ασχολούμαστε και με ζητήματα και καταστάσεις που αφορούν τη φύση και την ποιότητα της ζωής μας, σε ό,τι αφορά το πλέον πολυσυζητημένο θέμα της ‘πράσινης ενέργειας’.

ΒΑΠΕ λοιπόν και τα μελλοντικά σχέδια που γίνονται ερήμην μας.
Διαδικασίες fast track, υπερ-χρήση των εναλλακτικών πηγών ενέργειας του τόπου μας, το ξεπούλημα, η αδιαφορία, τα υπόγεια ‘κακά’ παιχνίδια, οι υπέργειες ανούσιες δικαιολογίες και γενικότερα μια παραποίηση και κακοποίηση της όποιας αλήθειας.
Και άρα μπορεί ο χορός να χρησιμοποιηθεί ακτιβιστικά ως κίνητρο κι αφετηρία μιας υγειούς στρατευμένης τέχνης;

Καλούμαστε να ξαπλώσουμε τα πράγματα κάτω και με αρετή και θάρρος να ξετυλίξουμε τους μίτους και τα τέρατα, τους λαβυρίνθους του συμφέροντος και της αυτιστικής μοναξιάς μας, της αυτοεξορίας μας.
Καλούμαστε να πάρουμε θέση και να δράσουμε για αυτήν.
Με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας σεβόμενος τον εαυτό και τον πλησίον, το σκοπό και το όραμα.

Ο ακτιβισμός όπως και η ίδια η τέχνη έχουν κοινά σημεία αναφοράς.
Την έκφραση και την έκθεση.
Εμείς, μέσα από ποικίλες δράσεις της φυσαλίδας καθώς και παραγωγές υψηλών προδιαγραφών, δηλαδή μέσα από το θέαμα γενικότερα, στοχεύουμε στο να θίγουμε σημαντικά θέματα της κοινωνίας μας.

Οι δράσεις μας στηρίζονται τόσο στο ερευνητικό έργο μιας επιστημονικής ομάδας που συλλέγει μαρτυρίες, ντοκουμέντα, δημοσκοπήσεις και στατιστικές, όσο και στο δημιουργικό έργο μιας ομάδας καλλιτεχνών που μετουσιώνει σε τέχνη τη σπίθα μιας ιδέας, μιας σκέψης, μιας κατάστασης μέσα από την κίνηση, τον ήχο, το λόγο, την εικόνα.

Για εμάς η τέχνη οφείλει να πάει παντού!
Να λειτουργήσει ως καταλύτης, ως αγγελιοφόρος της αλήθειας και του ονείρου, του ωραίου και επιθυμητού.
Του αθώου.
Όπως αυτή η αιώρηση μιας ταξιδιάρας φυσαλίδας που μ’ αρέσει να χαζεύω απ’ το μπαλκόνι…
Εφήμερη όπως η τέχνη.
Όπως η ίδια η ζωή.
Κι όμως!
Το μέλλον είναι σήμερα.

Και τέχνη μπορεί να παράγει ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος που έχει την ικανότητα να παντρεύει αφορμές κι αιτίες, πεθυμιές και συνέπειες δημιουργώντας γέφυρες επικοινωνίας μέσα από δημιουργικές διαδικασίες τις οποίες ορίζει, τεκμηριώνει, παράγει και πάνω απ’ όλα αγαπά.
Κι όπως λέει κι ο Καζαντζάκης:
«Να αγαπάς την ευθύνη.
Να λες: ‘εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.»

Γωγώ Φυσαλίδα